Twój koszyk jest pusty!
substancja czynna : albendazol;
5 ml zawiesiny zawiera 200 mg albendazolu;
substancje pomocnicze: benzoesan sodu (E 211), guma ksantanowa, sacharoza, metyloparaben sodu (E 219), propyloparaben sodu (E 217), gliceryna, polisorbat 80, wersenian disodu, barwnik erytrozyna (E 127), aspartam (E 951), kwas cytrynowy jednowodny, aromat malinowy, aromat owocowy, woda oczyszczona.
Zawiesina doustna.
Główne właściwości fizykochemiczne: różowa zawiesina w szklanych fiolkach.
Środki przeciwrobacze. Środki stosowane w nicieniach. Pochodne benzimidazolu. Kod ATX: P02C A03.
Farmakodynamika.
Albendazol to lek przeciwpierwotniakowy i przeciwrobaczy o szerokim spektrum działania z grupy karbominianów benzimidazolu. Lek działa zarówno na pasożyty jelitowe, jak i tkankowe w postaci jaj, larw i dorosłych robaków. Działanie przeciwrobacze albendazolu wynika z hamowania polimeryzacji tubuliny, co prowadzi do zaburzeń metabolicznych i śmierci robaków.
Albendazol jest aktywny przeciwko następującym pasożytom jelitowym: nicienie - Ascaris lumbricoides, Trichuris trichiura, Enterobius vermcularis, Ancylostoma duodenale, Necator americanus, Strongyloides stercoralis, Cutaneus Larva Migrans ; cystodes – Hymenolepsis nana, Taenia solium, Taenia saginata; przywry - Opisthorchis viverrini, Clonorchis sinensis; pierwotniaki - Giardia lamblia (intestinalis lub duodenalis) .
Albendazol jest aktywny przeciwko pasożytom tkankowym, w tym bąblowicy torbielowatej i pęcherzykowej wywoływanej odpowiednio przez Echinococcosus granulosus i Echinococcosus multilocularis . Albendazol jest skuteczny w leczeniu neurocysticerkozy wywoływanej przez larwy Taenia solium , kapilarozy wywoływanej przez Capillaria philippinensis oraz gnatostomiozy wywoływanej przez Gnathostoma spinigerum .
Albendazol niszczy torbiele lub znacząco zmniejsza ich rozmiar (do 80%) u pacjentów z bąblowicą ziarnistą. Po leczeniu albendazolem liczba nieżywotnych torbieli wzrasta do 90% w porównaniu z 10% u pacjentów nieleczonych. Po zastosowaniu albendazolu w leczeniu torbieli wywołanych przez Echinococcus multilocularis, u mniejszości pacjentów obserwowano całkowite wyleczenie, a u większości – poprawę lub stabilizację stanu.
Farmakokinetyka.
Po podaniu wewnętrznym lek jest słabo wchłaniany z przewodu pokarmowego (do 5%). Jednoczesne stosowanie z tłustym posiłkiem zwiększa wchłanianie leku około 5-krotnie.
Albendazol jest szybko metabolizowany w wątrobie podczas pierwszego przejścia. Główny metabolit, siarczan albendazolu, zachowuje połowę aktywności farmakologicznej substancji macierzystej.
Okres półtrwania siarczanu albendazolu w osoczu krwi wynosi około 8,5 godziny. Siarczan albendazolu i inne metabolity są wydalane głównie z żółcią, a jedynie niewielka część z moczem. Po długotrwałym stosowaniu leku w dużych dawkach, jego wydalanie z cyst trwa kilka tygodni.
Jelitowe postacie robaczycy i zespołu skórnego Larwa wędrująca (krótkotrwałe leczenie małymi dawkami): owsica, nicienie i necatoriasis, hymenolepidoza, tenioza, węgorczyca, glistnica, trichocefaloza, klonorchoza, opistorchoza, zespół skórny Larwa wędrująca , giardioza u dzieci.
Zakażenia pasożytnicze układowe (długotrwałe leczenie dużymi dawkami):
bąblowica torbielowata (wywoływana przez Echinococcus granulosus ):
Echinokokoza pęcherzykowa (wywoływana przez Echinococcus multiocularis ):
Neurocysticerkoza (wywoływana przez larwy Taenia solium ):
kapilaroza (wywoływana przez Capillaria philippinensis ), gnatostomiaza (wywoływana przez Gnathostoma spinigerum i gatunki pokrewne), włośnica (wywoływana przez Trichinella spiralis i
T.pseudospiralis ), toksokaroza (wywoływana przez Toxocara canis i gatunki pokrewne).
Nadwrażliwość na albendazol, inne pochodne benzylidazolu lub inne składniki leku. Choroby siatkówki. Kobiety planujące ciążę. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną niehormonalną antykoncepcję w trakcie leczenia lekiem i przez 1 miesiąc po jego zakończeniu.
Albendazol indukuje enzymy układu cytochromu P450.
W przypadku jednoczesnego stosowania z cymetydyną, prazykwantelem i deksametazonem może dojść do zwiększenia stężenia metabolitów albendazolu w osoczu krwi, które odpowiadają za ogólnoustrojowe działanie leku, co z kolei może być przyczyną jego przedawkowania.
Leki, które mogą nieznacznie zmniejszać skuteczność albendazolu: leki przeciwdrgawkowe (np. fenytoina, fosfenytoina, karbamazepina, fenobarbital, prymidon), lewomizol, rytonawir.
Należy monitorować skuteczność leczenia u pacjentów, a w razie konieczności zastosować alternatywne schematy dawkowania lub terapie.
Sok grejpfrutowy zwiększa również stężenie sulfotlenku albendazolu w osoczu.
Ze względu na możliwe zaburzenie aktywności cytochromu P450 istnieje teoretyczne ryzyko interakcji z następującymi lekami: doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, lekami przeciwzakrzepowymi, doustnymi lekami hipoglikemizującymi, teofiliną.
W przypadku jednoczesnego stosowania albendazolu i teofiliny należy kontrolować stężenie teofiliny we krwi.
Działanie ogólnoustrojowe zwiększa się, jeśli lek przyjmuje się w trakcie posiłku.
Krótkotrwałe leczenie zakażeń jelitowych i zespołu skórnego Larwa wędrująca.
Aby zapobiec stosowaniu leku Wormil we wczesnej ciąży, kobiety w wieku rozrodczym powinny rozpocząć leczenie w pierwszym tygodniu po menstruacji lub po uzyskaniu negatywnego wyniku testu ciążowego. W trakcie terapii konieczne jest stosowanie skutecznej antykoncepcji.
Leczenie albendazolem może ujawnić wcześniej istniejącą neurocysticerkozę, szczególnie na obszarach o wysokim poziomie zakażeń szczepami Tenia solium . U pacjentów mogą wystąpić objawy neurologiczne, takie jak drgawki, wzrost ciśnienia śródczaszkowego oraz objawy ogniskowe spowodowane reakcją zapalną wywołaną śmiercią pasożytów w mózgu. Objawy mogą pojawić się szybko po leczeniu, dlatego należy natychmiast rozpocząć odpowiednie leczenie kortykosteroidami i lekami przeciwdrgawkowymi.
Długotrwałe leczenie ogólnoustrojowych zakażeń pasożytniczych.
Leczenie albendazolem wiąże się z łagodnym do umiarkowanego wzrostem aktywności enzymów wątrobowych, który zazwyczaj powraca do normy po przerwaniu leczenia. Zgłaszano przypadki zapalenia wątroby. Dlatego należy monitorować aktywność enzymów wątrobowych przed każdym cyklem leczenia oraz co najmniej co 2 tygodnie w trakcie terapii. W przypadku znacznego wzrostu aktywności enzymów wątrobowych (ponad 2-krotnie powyżej górnej granicy normy) należy przerwać leczenie albendazolem. Leczenie można wznowić po normalizacji aktywności enzymów, ale pacjent powinien być ściśle monitorowany.
Albendazol może powodować supresję szpiku kostnego, dlatego badania krwi u pacjenta należy wykonywać zarówno na początku leczenia, jak i co 2 tygodnie w trakcie 28-dniowego cyklu. Pacjenci z chorobami wątroby, w tym bąblowicą wątrobową, są bardziej podatni na supresję szpiku kostnego, prowadzącą do pancytopenii, niedokrwistości aplastycznej, agranulocytozy i białaczki, co wymaga starannego monitorowania morfologii krwi. W przypadku znacznego spadku morfologii krwi leczenie należy przerwać (patrz punkty „Sposób podawania i dawkowanie” oraz „Działania niepożądane”).
Można go stosować w ramach obowiązkowego odrobaczania (profilaktycznie) przed szczepieniem, jak również profilaktycznie oraz dwa razy do roku.
U pacjentów z neurocysticerkozą leczonych albendazolem mogą wystąpić objawy (np. drgawki, wzrost ciśnienia śródczaszkowego i objawy ogniskowe) związane z reakcją zapalną wywołaną śmiercią pasożytów. Należy je leczyć kortykosteroidami i lekami przeciwdrgawkowymi. W pierwszym tygodniu leczenia zaleca się doustne lub dożylne podawanie kortykosteroidów, aby zapobiec wystąpieniu przypadków wzrostu ciśnienia mózgowego.
Aby zapobiec stosowaniu leku Wormil u kobiet we wczesnej ciąży, jak również u kobiet w wieku rozrodczym, należy:
leczenia lekiem i w ciągu miesiąca po jego odstawieniu.
Leczenie albendazolem może ujawnić wcześniej istniejącą neurocysticerkozę, szczególnie na obszarach o wysokim poziomie zakażeń szczepami Tenia solium . U pacjentów mogą wystąpić objawy neurologiczne, takie jak drgawki, wzrost ciśnienia śródczaszkowego oraz objawy ogniskowe spowodowane reakcją zapalną wywołaną śmiercią pasożytów w mózgu. Objawy mogą pojawić się szybko po leczeniu, dlatego należy natychmiast rozpocząć odpowiednie leczenie kortykosteroidami i lekami przeciwdrgawkowymi.
Należy pamiętać, że preparat zawiera sacharozę, dlatego jeśli występuje u Ciebie nietolerancja niektórych cukrów, przed zażyciem leku skonsultuj się z lekarzem.
Obecność w preparacie propyloparabenu sodu i metyloparabenu sodu może powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu opóźnionego).
Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią. Lek jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży i podczas karmienia piersią oraz w leczeniu kobiet planujących ciążę. Należy przerwać karmienie piersią podczas stosowania leku.
Zdolność wpływania na szybkość reakcji podczas prowadzenia pojazdów lub obsługi innych mechanizmów.
Biorąc pod uwagę występowanie takich skutków ubocznych jak zawroty głowy, zaleca się powstrzymanie się od prowadzenia pojazdów i obsługiwania innych maszyn w okresie stosowania albendazolu.
Dawkę ustala lekarz indywidualnie.
Dzieciom w wieku od 1 do 2 lat chorym na owsicę, tęgoryjce, necatoriasis, glistnicę, włośnicę należy przepisać 5 ml zawiesiny (200 mg) raz na dobę .
Dorośli i dzieci powyżej 2 roku życia chorujące na owsicę, tęgoryjce, necatoriasis, glistnicę, włośnicę lek powinni przyjmować doustnie, 10 ml zawiesiny (400 mg) raz na dobę .
W przypadku rozpoznania węgorczycy, tenozy i hymenolepidozy , lek należy podawać dorosłym i dzieciom w wieku od 2 lat w dawce 10 ml zawiesiny (400 mg) raz na dobę przez 3 dni. W przypadku hymenolepidozy zaleca się powtórzenie cyklu leczenia w odstępie od 10. do 21. dnia po poprzednim cyklu.
W przypadku opistorchozy i klonorchozy u dorosłych i dzieci w wieku 2 lat i starszych lek należy przepisać zgodnie z zaleceniami lekarza.
10 ml zawiesiny (400 mg) 2 razy dziennie przez 3 dni. Ten schemat leczenia jest również skuteczny w przypadku mieszanych inwazji Opisthorhis viverrini i Clonorchis sinensis .
W przypadku lambliozy u dzieci w wieku od 2 do 12 lat zaleca się stosowanie leku w dawce 10 ml zawiesiny (400 mg) raz na dobę przez 5 dni.
W przypadku skórnego zespołu larwy wędrującej lek należy stosować u dorosłych i dzieci w wieku 2 lat i starszych w dawce 10 ml zawiesiny przez 1–3 dni.
Zakażenia pasożytnicze ogólnoustrojowe (długotrwałe leczenie dużymi dawkami).
Lek należy przyjmować w trakcie posiłku. Przed użyciem wstrząsnąć.
Nie zaleca się stosowania dużych dawek leku u dzieci poniżej 6. roku życia. Dawkowanie ustala się indywidualnie w zależności od wieku, masy ciała i nasilenia zakażenia.
Dawka dla pacjentów o masie ciała powyżej 60 kg wynosi 400 mg (10 ml zawiesiny) 2 razy na dobę. Pacjentom o masie ciała poniżej 60 kg przepisuje się dawkę 15 mg/kg mc./dobę.
Dawkę tę należy podzielić na 2 dawki. Maksymalna dawka dobowa wynosi 800 mg.
|
Zakażenie |
Czas trwania odbioru |
|
Bąblowica torbielowata
|
28 dni. 28-dniowy cykl można powtórzyć (łącznie 3 razy) po 14-dniowej przerwie. |
|
Nieoperacyjne i liczne torbiele
|
Do 3 28-dniowych cykli leczenia torbieli wątroby, płuc i otrzewnej. W przypadku torbieli o innej lokalizacji (w kościach lub mózgu) może być konieczne dłuższe leczenie. |
|
Przed operacją
|
Zaleca się odbycie dwóch 28-dniowych cykli przed operacją; jeżeli operacja ma zostać przeprowadzona przed zakończeniem tych cykli, leczenie należy kontynuować tak długo, jak to możliwe przed operacją. |
|
Po operacji Po przezskórnym drenażu torbieli
|
Jeżeli przed operacją stosowano krótką (krótszą niż 14 dni) kurację lub w przypadku operacji w trybie nagłym, należy zastosować dwa cykle po 28 dni po operacji, zachowując 14-dniową przerwę w przyjmowaniu leku. Podobnie, jeśli zostaną znalezione żywe cysty lub doszło do rozsiewu pasożytów, należy przeprowadzić dwa pełne cykle leczenia. |
|
Pęcherzykowy bąblowica
|
28 dni. Drugą 28-dniową kurację należy powtórzyć po dwutygodniowej przerwie w stosowaniu leku. Leczenie można przedłużyć o kilka miesięcy lub lat. |
|
Neurocysticerkoza*
|
Czas trwania leczenia wynosi od 7 do 30 dni, w zależności od reakcji na leczenie. Drugi cykl można powtórzyć po dwutygodniowej przerwie w przyjmowaniu leku. |
|
Torbiele miąższowe i ziarniniaki |
Zwykle leczenie trwa od 7 dni (minimum) do 28 dni. |
|
Torbiele pajęczynówki i wewnątrzżołądkowe |
Zazwyczaj leczenie trwa 28 dni.
|
|
Torbiele racemozowe |
Zazwyczaj leczenie trwa 28 dni, ale może być dłuższe. Czas trwania leczenia zależy od odpowiedzi klinicznej i radiologicznej na leczenie. |
|
Włośniczka
|
400 mg raz dziennie przez 10 dni; Zazwyczaj wystarczy jedna seria leczenia, ale jeśli wyniki badań parazytologicznych okażą się pozytywne, konieczne mogą okazać się kolejne serie. |
|
Gnatostomoza |
400 mg raz dziennie przez 10–20 dni (patrz wyżej). |
|
Włośnica, toksokaroza |
400 mg 2 razy dziennie przez 5-10 dni (patrz wyżej). |
** U pacjentów z neurocysticerkozą należy stosować odpowiednie leczenie kortykosteroidami i lekami przeciwdrgawkowymi. W pierwszym tygodniu leczenia zaleca się doustne i dożylne podawanie kortykosteroidów w celu zapobiegania nadciśnieniu mózgowemu.
Pacjenci w podeszłym wieku
Doświadczenie w stosowaniu u pacjentów w podeszłym wieku jest ograniczone. Nie jest wymagana modyfikacja dawki, ale albendazol należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności wątroby.
Niewydolność nerek
Ponieważ albendazol jest wydalany przez nerki w bardzo małych ilościach, nie ma konieczności dostosowywania dawkowania w leczeniu tej kategorii pacjentów. Jeśli jednak pojawią się objawy niewydolności nerek, tacy pacjenci powinni być ściśle monitorowani.
Niewydolność wątroby
Ponieważ albendazol jest aktywnie metabolizowany w wątrobie do farmakologicznie czynnego metabolitu, zaburzenia czynności wątroby mogą mieć istotny wpływ na jego farmakokinetykę. Dlatego pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby (podwyższonym poziomem transaminaz) powinni być uważnie monitorowani przed rozpoczęciem terapii albendazolem, a leczenie należy przerwać, jeśli poziom transaminaz znacząco wzrośnie lub liczba płytek krwi spadnie do poziomu istotnego klinicznie.
Dzieci. Lek jest przeciwwskazany w leczeniu dzieci poniżej 1 roku życia.
Podawać dzieciom zgodnie z informacjami podanymi w części „Sposób podawania i dawkowanie”.
Objawy: nudności, wymioty, biegunka, tachykardia, senność, zaburzenia widzenia, omamy wzrokowe, zaburzenia mowy, zawroty głowy, utrata przytomności, powiększenie wątroby, zwiększenie poziomu transaminaz, żółtaczka; duszność, brązowoczerwone lub pomarańczowe zabarwienie skóry, moczu, potu, śliny, łez i kału w zależności od dawki zażytego leku.
Leczenie: należy wykonać płukanie żołądka i zastosować leczenie objawowe i wspomagające.
Ze strony przewodu pokarmowego i wątroby: zapalenie jamy ustnej, suchość w ustach, zgaga, nudności, wymioty, bóle brzucha, wzdęcia, biegunka, zaparcia, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, żółtaczka, zapalenie wątroby, zaburzenia hepatocytarne.
Układ sercowo-naczyniowy: podwyższone ciśnienie krwi, tachykardia. Ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy: bezsenność lub senność, ból głowy, zawroty głowy, splątanie, dezorientacja, halucynacje, drgawki, osłabienie ostrości wzroku.
Zaburzenia krwi i układu limfatycznego: leukopenia; neutropenia; małopłytkowość; niedokrwistość, w tym niedokrwistość aplastyczna; agranulocytoza, pancytopenia. Pacjenci z chorobami wątroby, w tym bąblowicą wątrobową, są bardziej podatni na supresję szpiku kostnego.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka skórna, przekrwienie, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, łysienie odwrócone, zapalenie skóry, obrzęk.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych: dysfunkcja nerek, ostra niewydolność nerek, białkomocz.
Reakcje alergiczne: reakcje nadwrażliwości, w tym wysypka, swędzenie, pokrzywka, pęcherzyca, zapalenie skóry, gorączka.
Zaburzenia ogólne: bóle kości, ból gardła; gorączka; osłabienie.
U pacjentów z chorobami wątroby, w tym z bąblowicą wątrobową, występuje większe ryzyko zahamowania czynności szpiku kostnego.
3 lata.
Przechowywać w temperaturze nieprzekraczającej 25 ºС w oryginalnym opakowaniu, w miejscu niedostępnym dla dzieci.
10 ml leku w butelce. 1 butelka w pudełku tekturowym wraz z instrukcją użycia.
